Historia

Treść

   ZARYS HISTORII PLACÓWKI ORAZ OBECNY STAN
1. Pierwsze wzmianki o istnieniu szkoły w  Przewrotnem pochodzą z  roku 1604. Była to szkoła parafialna. Prawdopodobnie  w 1616 roku szkoła znajdowała się  po wschodniej stronie kościoła. Pierwszymi nauczycielami byli miejscowi organiści, którzy z przerwami nauczali w szkole. Jednym z nich był Antoni Rodzoń, niestety w późniejszych latach szkoła borykała się z brakiem nauczyciela. W związku z tym, że były to szkoły parafialne, do których średnio uczęszczało 20 uczniów to nadzór nad nimi sprawowali księża. Ta płatna szkoła parafialna przetrwała do lat 70-tych XIX w., kiedy to powstała szkoła państwowa. Przez kolejne lata szkoła nie miała budynku ani nauczyciela. Mieściła się kątem w budynku kancelarii gminnej, który stał na gminnym pastwisku poza dworskimi nieruchomościami. Nauczycielami byli gminni pisarze, którzy za swoją pracę otrzymywali liche wynagrodzenie.. Takim nauczycielem został  pisarz gminny Motyl, później zaś Jan Niewolkiewicz,  syn miejscowego kościelnego, który został  wysłany do Seminarium Nauczycielskiego w Rzeszowie. Po jego ukończeniu nie powrócił do Przewrotnego tylko objął posadę kierownika szkoły w Rudniku nad Sanem. Jak podaje kronika szkolna wieś Przewrotne otrzymała szkołę w 1876 roku,  składała się ona z sali o wymiarach 8x5x2,80 m, zaś mieszkanie dla nauczyciela to  2 pokoje  i kuchnia. Szkoła umieszczona została w starej, obszernej  kuźni dworskiej.  Pierwszym etatowym  nauczycielem został Kornel Kuźniarski, który uczył w tej szkole tylko do Świąt Bożego Narodzenia 1880 r., gdyż zginął jadąc na święta do rodzinnego domu w Jeżowem. Tymczasową nauczycielką została jego żona - Antonina Kuźniarska, pełniąc swe obowiązki  do czerwca 1881roku. W tym czasie pensja nauczyciela wynosiła 300 zł. We wrześniu 1881 roku do Przewrotnego przybył Zdzisław Krzywka. Mając ukończone  Seminarium Nauczycielskie   został mianowany miejscowym nauczycielem. Od samego początku dał się poznać jako dobry nauczyciel i gospodarz. Wymienił ogrodzenie szkoły zastępując żerdzie  sztachetami oraz zadbał o systematyczne uczęszczanie dzieci do szkoły. Od grudnia 1886 roku Zdzisław Krzywka jest mianowany stałym, etatowym nauczycielem szkoły w Przewrotnem. Była to szkoła dwuklasowa. Nauka w niej odbywała się na dwie zmiany. Przed południem uczyła się klasa III i IV, zaś po południu klasa I i II. W sali szkolnej robiło się coraz ciaśniej, a warunki pracy dla nauczyciela stawały się coraz trudniejsze, dlatego, kiedy proboszczem Przewrotnego został ks. Jan Broda i objął przewodnictwo z Radzie Szkolnej Miejscowej rozpoczął się  okres  zmian. Przeprowadzono  remonty celem pozbycia się wilgoci. W 1895 roku do szkoły uczęszczało 320 uczniów. W klasie I-II było 150, zaś w klasie III-IV 170 uczniów. Warunki pracy i nauki były bardzo trudne. Z. Krzywka podkreślał, że nie da się tak pracować i rozpoczął starania o pozyskanie pomocy nauczycielskiej i nowego budynku. Rada Szkolna Miejscowa swoje wnioski powizytacyjne przedstawiła Radzie Szkolnej Okręgowej w Rzeszowie, która to we wrześniu 1895r.  przydzieliła  do pomocy w szkole nową nauczycielkę Katarzynę Pawulówną. Trzeba było postarać się o nową salę i mieszkanie dla nauczycielki. Franciszek Politalski zgodził się wyremontować i oddać na klasę szkolną i mieszkanie dla nauczycielki  dawną „sędziówkę”, znajdującą się  obok starej szkoły.  Od tej pory nauka odbywała się w 2 klasach. Po dwuletnim pobycie w Przewrotnem nauczycielka przeniosła się do okręgu lwowskiego i od września 1897 aż do lutego 1898 szkoła nie miała drugiego nauczyciela. Nowy  nauczyciel Władysław Dziwisz w tutejszej szkole uczył do  końca roku szkolnego 1898/99 roku.  Zdzisław Krzywka za swoją sumienną pracę został mianowany z urzędu  stałym kierownikiem dwuklasowej szkoły w Przewrotnem, a drugą siłą pomocniczą została Józefa Balówna, pochodząca z okręgu strzyżowskiego. W 1905 roku szkoła mieściła się w dwu izbach. W związku z powiększającą się liczbą dzieci  Miejscowa Rada Szkolna w składzie: Franciszek Politalski, ks. Jan Broda, Zdzisław Krzywka, Jan Pokrywka i Jakub Wyka  podjęła myśl budowy nowej szkoły. W dniu  9 grudnia 1905 wyznaczono plac pod budowę nowego budynku. Został  on usytuowany  na gminnym  pastwisku za cegielniami dworskimi. Okazało się, ze jest to teren podmokły i nie nadaje się pod budowę, dlatego dziedzic  Politalski przyszedł z pomocą i  postanowił podarować pół morga ziemi w miejscu wysoko położonym, obok gościńca. Początkiem 1907 roku przedstawiono Radzie Szkolnej Okręgowej plany i szkice nowego budynku szkolnego. Zostały one  zatwierdzone i zaopiniowane pozytywnie. Dodatkowo uzyskano dotację w kwocie 1800zł. Rozpoczęto zwożenie materiałów i wykopywanie fundamentów.  Budowę szkoły zakończono w 1910 roku. W sierpniu 1911 roku oddano nowy  budynek szkolny. Ławki, krzesła, tablice wykonał stolarz Jan z Raniżowa.  Lekcje w nowym budynku rozpoczęły  się dopiero  we wrześniu 1912 roku. Była to szkoła dwuklasowa, a od roku 1914 czteroklasowa. Stara szkoła, po wyremontowaniu została przeznaczona na mieszkania dla nauczycieli. Jak na tamte czasy szkoła dość dobrze  została wyposażona w pomoce naukowe. W roku szkolnym 1914/1915 uczyło czterech nauczycieli: Z. Krzywka, F. Rąb, M. Krzywkówna, J. Balówna.  W czasie I wojny światowej w szkole znajdował się szpital,  a na szczycie budynku  powiewał sztandar Czerwonego Krzyża. Po wybuchu I wojny nauka w szkole została zawieszona. Ze względu na możliwość bitwy w Przewrotnem część ludności  opuściła  wieś. W obawie o swoje życie uczynił to także   Zdzisław Krzywka.  Jesienią Józefa Balówna postanowiła  rozpocząć zajęcia  w szkole, ale nie trwało to długo, gdyż Rosjanie zabronili prowadzenia nauki. Szkoła została bardzo zniszczona przez stacjonujących w niej  żołnierzy. Były powybijane szyby, bałagan i zanieczyszczenia. Po powrocie do Przewrotnego Zdzisław Krzywka zarządził sprzątanie budynku i podwórza. Udało się rozpocząć zajęcia dopiero  we wrześniu 1915 r. Rada Szkolna Okręgowa przeznaczyła 17 koron na pomoc dla biednych dzieci. Reskryptem z 21 sierpnia 1916 roku nauczycielką w szkole została mianowana Janina Zarzycka. Nowy rok szkolny rozpoczął się nabożeństwem w dniu 2 września 1916r., ale  na czas prac polowych  od 4 do 10 października dzieci były zwolnione z nauki. W celu pomocy biednym oraz  osieroconym dzieciom przeprowadzano różnego rodzaju zbiórki w szkole. Zebrane pieniądze i rzeczy  przekazywano do Czerwonego Krzyża. W dniu 17 marca 1917 roku  Miejscowa Rada Szkolna, po raz kolejny poparła kandydaturę Zdzisława Krzywki na kierownika szkoły, a  Rada Szkolna Krajowa powierzyła mu tą funkcję oraz przydzieliła 2 dodatkowe  etaty  nauczycielskie, które otrzymały  Stanisława Marszałkowa i Anna Topperowa. W ciągu roku szkolnego 1918/1919 warunki pracy w szkole były bardzo ciężkie, spadła ilość uczęszczających do szkoły, ponadto doszło do epidemii „ Hiszpanki”. Następne lata były dla szkoły również bardzo ciężkie, z jednej strony ostre zimy i brak opału z drugiej inflacja.  Charakterystyczne dla szkoły w okresie 20-lecia międzywojennego było wychowanie  w duchu patriotyczno-religijnym. Rok szkolny i poszczególne semestry rozpoczynano  i kończono udziałem w uroczystej mszy świętej. Obchodzono uroczyście urodziny Józefa Piłsudskiego, rocznicę odzyskania Niepodległości i  uchwalenia Konstytucji 3 Maja oraz inne rocznice wydarzeń historycznych. Śpiewano polskie pieśni religijne i patriotyczne. W szkole funkcjonował Komitet  Pomocy Dzieciom, który zbierał fundusze na pomoc w dożywianiu najuboższych dzieci. Ważnym wydarzenie w historii szkoły była wizyta Biskupa Karola Fischera w dniu 18 maja 1921 roku oraz  udzielenie  wszystkim duszpasterskiego  błogosławieństwa.  Skład grona pedagogicznego był niezmienny, nadal uczyło czterech nauczycieli. 26 maja 1922 roku szkołę odwiedził Powiatowy Inspektor Szkolny Michał Mróz. Zdzisław Krzywka w lutym 1924 roku  otrzymał urlop zdrowotny  i na czas jego nieobecności szkołą  kierował Władysław Kwaśny.  Ważną postacią związaną ze szkołą był proboszcz Jan Broda- założyciel szkoły zawodowo- koszykarskiej. W styczniu 1925 roku w szkole utworzono kurs dla analfabetów dla młodzieży starszej do lat 20-tu, którzy z różnych przyczyn nie uczęszczali do szkoły w wieku szkolnym. Zapisanych było 62 osoby. Obejmował on naukę czytania, pisania i rachunków. Po długoletniej trwającej prawie pół wieku pracy Zdzisław Krzywka 1 lipca 1929 roku odszedł na emeryturę. Niestety długo nie cieszył się życiem emeryta, gdyż umiera 5 października 1929 roku. Rada Szkolna Powiatowa mianowała nowym kierownikiem szkoły  Kazimierza Rudolfa, który po objęciu obowiązków musiał przeprowadzić najpotrzebniejsze remonty. Kolejny rok szkolny rozpoczął się bez zmian. Nadal pracują cztery siły  nauczycielskie, ale  coraz liczniejsze są klasy pierwsze. W listopadzie 1930 roku kierownik szkoły zakłada Oddział Związku Strzeleckiego. Zarówno wieś jak i szkoła poniosły olbrzymią stratę,  gdyż 5 czerwca 1933 r. zmarł ks. Roman Bauer. Z powodu kryzysu szkoła borykała się z brakiem ławek, krzeseł oraz piątej siły nauczycielskiej  i dlatego do pierwszej  klasy nie przyjęto 18 dzieci. W dniach od  29 września  do 3 listopada 1934r.  szkoła została zamknięta z powodu epidemii czerwonki. 1 września 1936 r nowym kierownikiem szkoły został Jan Osiniak. Rok szkolny rozpoczęto uroczystym nabożeństwem, w którym uczestniczyło  254 uczniów i 4 nauczycieli.  Jak co roku uroczyście obchodzono rocznice ważnych wydarzeń z dziejów Polski, Odzyskanie Niepodległości,  święto konstytucji 3 Maja. W następnym roku szkolnym zmienił się stan osobowy kadry nauczycielskiej,  Henryk Durda przeniósł się do Głogowa. Grono nauczycielskie składało się z kierownika Jana Osiniaka, Ludwiny Cebulówny, Bronisławy Kobylakównej, Stanisławy Pawlukównej i ks. Stanisława Lubasa.  Do 20 Października 1939 roku szkoła obchodziła święto patrona, którym był  Jan Kanty. W okresie II wojny światowej nauka w większości odbywała się w domach prywatnych, gdyż szkoła została zajęta przez Niemców. Kierownika i nauczycieli aresztowało Gestapo, ale na szczęście zostali zwolnieni. Właściwa nauka rozpoczęła się dopiero rok później, bez książek, zeszytów,  w ciasnych wiejskich izbach. Kierownikiem szkoły był Mieczysław Pitrus. Uczyli: ks. Paweł Szepieniec, Katarzyna Chuchro, Julia Krupa, Stefania Półchłopek  i Aniela  Wolfart. W październiku 1941 roku nowym kierownikiem został Koza Juliusz z Woli Raniżowskiej. Do szkoły w Hucisku przeniosła się nauczycielka  Stefania Półchłopek, a jej miejsce zajął Andrzej Dynia. W tym czasie do szkoły uczęszczało bardzo mało dzieci. Było to spowodowane brakiem odzieży, butów, jedzenia oraz strachem. Tragiczne losy Przewrotnego tj.  trzy pacyfikacje odbiły się piętnem na psychice dzieci. Te wydarzenia spotęgowały jeszcze większy strach  wśród uczniów. Pomimo że na terenie Przewrotnego prowadzono tajne nauczanie  to mała ilość uczniów brała w nim udział. Rozkradziono pomoce naukowe, na zlecenie władz niemieckich  z  programów nauczania usunięto historię i geografię. Nauczyciele niejednokrotnie  z narażeniem  swojego życia  uczyli zakazanych przedmiotów.  Tajne nauczanie w zakresie 7 klas prowadzili  Andrzej i Anna Dyniowie oraz Julia Krupa. Początkowo w nauce uczestniczyło 10 uczniów, ale tylko troje zdało egzamin przed Gminną Komisją.  1 września 1944 roku p.o. kierownika szkoły mianowano Andrzeja Dynię, który zastąpił Romana Rzepę. Rok szkolny 1944/1945 rozpoczęto w bardzo trudnych warunkach. Brakowało najpotrzebniejszych rzeczy, nawet kredy. Chwilowo nauka była prowadzona w 3 salach we dworze, gdyż w szkole stacjonowali jeszcze radzieccy żołnierze. Zapisanych dzieci był 308, klas 7.  Po wkroczeniu do Przewrotnego Armii Czerwonej w szkole został urządzony szpital. Na terenie szkoły było prowadzone dożywianie biednych dzieci, które otrzymywały zupę lub chleb z marmoladą.  Po zakończeniu wojny szkoła została  przygotowana do dalszej pracy. W dworze   znajdowały się 4 sale lekcyjne, w których odbywała się nauka, aż do lat 60-tych. W szkole odbywały się akademie, przedstawienia w celu upamiętnienia ważnych rocznic, zbierano  pieniądze na budowę pomnika  pomordowanych  przez Niemców mieszkańców  Przewrotnego. W kolejnych latach organizowano kursy wieczorowe dla analfabetów oraz osób, które chciały ukończyć klasę siódmą.  Zatrudniono nową kadrę nauczycielską, ale niestety ciągle brakowało wystarczającej ilości nauczycieli. W latach powojennych w Przewrotnem uczyli: Andrzej i Anna Dyniowie, Katarzyna Chuchro, Aniela Wolfart, Agnieszka Kusowa. Klasy były bardzo liczne,  bo nawet 67 osobowe, a pensja nauczyciela była niska. Kolejne lata zaczynają przynosić zmiany ideologiczno-polityczne. Zakupiono pomoce dydaktyczne, książki do biblioteki, wzrasta świadomość rodziców i chętniej posyłają dzieci do szkoły, w której działają drużyny harcerskie, koła zainteresowań, SKO, Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej oraz prowadzone jest dożywianie najuboższych dzieci. W 1948 roku nowym kierownikiem szkoły został mianowany Czesław Wypchło, ale swoją funkcję pełni bardzo krótko tylko do końca października. 1 listopada kierownictwo szkoły obejmuje Aniela Wolfart i rozpoczyna się ciężka praca. Dużym powodzeniem cieszyły się kursy wieczorowe  dla analfabetów oraz osób, które chciały ukończyć szkołę podstawową. Udało się także przeprowadzić gruntowny remont budynku  szkoły. W roku szkolnym 1951/1952 zaczęto przygotowywać nowy budynek w Studzieńcu,  do użytku został on oddany 1 września 1952 roku. Szkoła w Studzieńcu podlegała szkole w Przewrotnem, ale już w 1959 roku szkoła  została oddana pod oddzielne kierownictwo Alfreda Przybyły. Nauczycielką została Cecylia Organiściak. W 1954 roku kierownik szkoły Aniela Wolfart została odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej.  Pomimo ze zmieniły się święta obchodzone w szkole, to nadal nauczyciele i uczniowie przygotowują uroczyste akademie. Organizowano wieczory pieśni i tańca, Jasełka, przedstawienia teatralne, z których dochód był przekazywany na odbudowę Warszawy i zakup podręczników do biblioteki szkolnej. Uczniowie wyjeżdżają na wycieczki do Krakowa, Zakopanego, Wieliczki, Sandomierza i Rzeszowa.  Do Przewrotnego zaczyna przyjeżdżać kino objazdowe a przedstawiane filmy cieszą się dużym zainteresowaniem. W ramach zajęć pozalekcyjnych wykonano tablice chemiczne i historyczne, albumy geograficzne, biologiczne, matematyczne i polonistyczne. W działalność oświatową włączył się także Komitet Rodzicielski. Coraz częściej nauczyciele biorą udział w konferencjach metodycznych i szkoleniowych. Zaczyna wzrastać świadomość rodziców, aby   posyłać swoje dzieci do szkół średnich. Z każdym rokiem są widoczne zmiany na lepsze. Zmienia się wystrój szkoły. Kierowniczka dba, aby sale były ozdobione nie tylko kwiatami, ale także pomocami naukowymi, portretami i planszami. Dla dzieci organizowana jest Choinka Noworoczna i Dzień Dziecka.  W związku z trudnymi warunkami lokalowymi postanowiono wybudować nową szkołę. Miała ona być budowana w czynie społecznym. W 1966 roku przedłużył się obowiązek szkolny. Szkoła 7-klasowa stała się szkołą 8-klasową. O przyjęcie do szkół średnich mogli ubiegać się tylko absolwenci 7-klasy urodzeni do 30 lipca. Pozostali kontynuowali naukę w klasie VIII. W roku szkolnym 1966/1967 Grono Pedagogiczne składało się z 9 nauczycieli. Każdy rok szkolny zaczynał się uroczystym apelem, zaś w okresie Święta Zmarłych uczniowie składali kwiaty na grobie byłego kierownika szkoły Zdzisława Krzywki i grobie pomordowanych w czasie wojny przez Niemców mieszkańców Przewrotnego. Uczniowie biorą udział w wycieczkach do Zakopanego, Krakowa, Wieliczki, Łańcuta oraz Rzeszowa.  Aniela Wolfart była kierownikiem szkoły do 1970roku,  kiedy to przeszła na emeryturę,  a funkcję kierownika  objął  Józef Kłeczek, absolwent  tutejszej szkoły. Jest to  okres dużych  zmian.  Grono Pedagogiczne   aktywnie pracuje na rzecz szkoły i środowiska. Nauczyciele prowadzą kółka przedmiotowe, Szkolne Koło LOP, drużynę Harcerską i Zuchy. Organizowane są akademie i przedstawienia teatralne oraj wycieczki. Nauczyciele   systematycznie podnosząc swoje kwalifikacje, nie tylko biorąc udział w konferencjach,  ale także kontynuując naukę w Studium Pedagogicznym i na uczelni wyższej.      Długoletnimi pedagogami, którzy od początku swojej pracy zawodowej byli związani z tutejszym  środowiskiem i  pozostali w pamięci swoich uczniów są: Stanisława Słapińska, Zofia Wierzbicka, Wiesława Popek, Halina Ostyńska, Maria Bajek, Maria Pytlak, Stanisław Grygiel, Zofia Pokrywka, Jadwiga Chrobak, Teresa Rut. Z upływem lat budynek szkolny wymagał remontu. Brak było  również sal lekcyjnych, gdyż te które znajdowały  się w zabudowaniach podworskich nie nadawały  się do prowadzenia zajęć. Dlatego zebrała się delegacja mieszkańców na czele z dyrektorem Józefem Kłeczkiem i   wystosowała pismo do I sekretarz KC PZPR z prośbą o wyrażenie zgody na budowę nowej szkoły. Pomimo podjętej  w 1976 r. kolejnej  interwencji u wojewody rzeszowskiego sprawa nie została załatwiona pozytywnie. W następnym roku grupa miejscowych aktywistów  postanowiła rozpocząć rozbudowę szkoły. W 1978 roku utworzony został 14-osobowy Komitet Rozbudowy Szkoły. Miejscowa ludność włączyła się do pracy i już w roku szkolnym 1980/1981 uczniowie rozpoczęli naukę w nowych salach. Od następnego roku szkolnego wprowadzono wolne soboty. Zawieszone zostały zajęcia w szkole w Studzieńcu, a dzieci uczęszczały do szkoły głównej. Zwiększył się również skład grona pedagogicznego. Aktywnie działają drużyny harcerskie, samorząd szkolny, kółka zainteresowań, świetlica szkolna i biblioteka. Dzieci biorą udział w spektaklach teatralnych, wycieczkach i konkursach na szczeblu gminnym i wojewódzkim. Upiększeniem sal i  korytarzy zajmował  się plastyk Stanisław Grygiel, który to wykonał również popiersie patrona szkoły Jana Kochanowskiego.    W 1986 roku Pan Lesław Rzeźnik zostaje zastępcą dyrektora, a w 1992 r.  dyrektorem szkoły podstawowej  i tę funkcję pełni do chwili obecnej. Jego zastępcą jest Pani Krystyna Wojtowicz. Komitet  Rodzicielski w czynie społecznym pomalował 2 sale lekcyjne, posadzkę na korytarzu i w kancelarii. Zakupiono radio, magnetofon, adapter z kolumnami oraz pomoce dydaktyczne. Coraz większa część uczniów osiąga wysokie wyniki  w nauce. Swoją naukę kontynuują w szkołach średnich i wyższych.  Od 1999 roku szkoła w Przewrotnem zaczęła funkcjonować jako Zespół Szkół. W jego skład wchodzi szkoła podstawowa, do której chodzą dzieci z klas I-VI oraz gimnazjum.  Obowiązek szkolny realizują dzieci z Przewrotnego, Pogwizdowa Starego i Huciska. W związku z powiększeniem ilości dzieci podjęto decyzję o rozbudowie szkoły. Budynek  Gimnazjum uroczyście oddano w 2002 roku. W następnych latach otworzono Punkt Przedszkolny, który w 2014 roku został przekształcony w Przedszkole, gdzie obecnie znajdują się 4 oddziały.
Szkoła odgrywa bardzo ważną rolę w środowisku lokalnym. Współpracuje ze środowiskiem lokalnym, innymi szkołami  i  z placówkami oświatowymi. Uczniowie naszej szkoły uczestniczyli i uczestniczą w różnych akcjach charytatywnych kwestach,  konkursach przedmiotowych, artystycznych, zawodach sportowych, przedstawieniach teatralnych. Szkoła  realizowała projekty edukacyjne i w działalność ekologiczną.
2. KALENDARIUM
1880r. - Pierwszym etatowym  nauczycielem został Kornel Kuźniarski
1881 roku -  do Przewrotnego przybył Zdzisław Krzywka.
1886 roku - Zdzisław Krzywka jest mianowany stałym, etatowym nauczycielem szkoły
1910 r. - zakończenie budowy szkoły
1914 roku- szkoła dwuklasowa została przekształconą w  czteroklasową
1921r. - wizyta Biskupa Karola Fischera
1925 - utworzenie kursu  dla analfabetów dla młodzieży starszej do lat 20-tu,
1930 -  kierownik szkoły zakłada Oddział Związku Strzeleckiego
1 września 1952 roku- otwarcie  Szkoły  w Studzieńcu
1954 roku -  Aniela Wolfart została odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej.  
1966 r.- Szkoła 7-klasowa stała się szkołą 8-klasową.
1999 r. – Szkoła w Przewrotnem  zaczęła funkcjonować jako Zespół Szkół.
2002 – uroczyste otwarcie nowego budynku  Gimnazjum
2002 - rozpoczęcie działalności szkolnego Koła Caritas
3. KIEROWNICY I DYREKTORZY
1881-1929 - Zdzisław Krzywka
1929 - 1936 - Kazimierz Rudolf
1936 - 1939 - Jan Osiniak
1940 - 1941- Mieczysław Pitrus
1941 - 1943 - Juliusz Koza
1943 - 1944 - Roman Rzepa
1944 - 1948 - Andrzej Dynia
1 IX1948 - X1948 - Czesław Wypchło
1 XI 1948 -1970 - Aniela Wolfart
1970 - 1992 - Józef Kłeczek
1992 - Lesław Rzeźnik
2018 - Dorota Walczewska